تله به حال خود رها شدن
تله به حال خود رها شدن
وقتی شما در تله زندگی «به حال خود رها شدن» افتاده باشید، همیشه در رابطه با دیگران احساس می‌کنید آدم‌هایی که دوست‌شان دارید، شما را ترک خواهند کرد و برای همیشه تنها خواهید ماند. نتیجة احساس ترس از تنهایی این است که به دیگران به‌اصطلاح بیش از حد می‌چسبید. این چسبیدگی عاطفی باعث می‌شود که دیگران به‌تدریج از شما دور شوند. اگر هنگام جدایی‌های طبیعی ـ مثلاً مسافرت یک دوست صمیمی ـ بیش از حد غمگین یا خشمگین می‌شوید، باید به وجود این تله زندگی در وجودتان شک کنید.
از کجا می‌آید؟
کسانی که در بچگی یکی از والدین خود یا جانشینان آنها (مثلاً پدربزرگ یا مادربزرگی که از او مراقبت کرده‌اند) را از دست داده‌اند، فرزندان طلاق، آنهایی که در بچگی والدینشان را خیلی کم دیده‌اند، مانند کودکانی که پدران‌شان به مأموریت‌های چندروزه رفته‌اند یا کودکانی که به‌دلیل مشغله شدید پدر یا مادر در هفته فقط چند روز آنها را دیده‌اند و به‌طور کلی کودکانی که برای مدت طولانی تنها و دور از والد یا والدینشان بوده‌اند، افرادی که والدینی غیرقابل پیش‌بینی، معتاد یا الکلی داشته‌اند، و آنها که در خانواده احساس تبعیض کرده‌اند، بیشتر احتمال دارد که در بزرگسالی در تله رهاشدگی بیفتند.
یک تله واقعی
نگار، دختر 19ساله‌ای است که با دوستانش در خوابگاه زندگی می‌کند. او به‌شدت با هم‌اتاقی‌هایش صمیمی است و آنها را حتی موقع انجام دادن کارهای شخصی مانند درس خواندن رها نمی‌کند. برای همین، دوستان نگار خیلی دوست ندارند با او باشند و از او فرار می‌کنند. نگار در 10سالگی مادرش را از دست داده و اصلاً دلش نمی‌خواهد این تجربه را در مورد دوستانش هم داشته باشد.
